Inherent aan de wens en doelstelling om met het media-aanbod een zo groot mogelijk publiek te bereiken, hebben veel AVROTROS-programma’s een substantiële maatschappelijke impact. Radio en met name lineaire televisie zijn nog altijd maatschappelijke bindmiddelen. Een goed voorbeeld daarvan is het succes van AVROTROS-serie De Luizenmoeder, een reeks die Nederland een spiegel voorhield en op die manier zowel amuseerde als confronteerde. Het werd ‘must see’-televisie en zorgde voor maatschappelijke discussies over tal van onderwerpen.

Discussies worden ook op meerdere online platforms gevoerd. Een goed voorbeeld is hoe Wie is de Mol? op de voet wordt gevolgd via sociale media als Twitter en de door honderdduizenden fans gebruikte WIDM-app. Het programma heeft zich daardoor blijvend kunnen doorontwikkelen, kijkers kunnen live met de rest van Nederland discussiëren en direct reageren op wat er lineair op televisie gebeurt. Ditzelfde effect wordt bijvoorbeeld ook rond het Eurovisie Songfestival bereikt of met spraakmakende programma’s als Hunted en Mindf*ck. De manier waarop Flikken Rotterdam een transmediaal merk is geworden, waarin verschillende schermen, online en offline omgeving en lineaire uitzending integraal met elkaar zijn verweven, maakte dat er letterlijk met honderdduizenden gelijkgestemden werd gekeken. Nieuwe media hebben ervoor gezorgd dat ‘het moment bij het koffiezetapparaat’ nu real time plaatsvindt en grote groepen Nederlanders bindt, die elkaar anders nooit hadden ontmoet.

Niet alleen in het digitale domein gebeurt dit. AVROTROS bindt mensen ook op straat. Zie de grote groepen fans die in het Vondelpark samenkomen om de Wie is de Mol?-finale live bij te wonen, of de duizenden mensen die langs de kant staan te juichen bij de opnamen van Bommetje. Ook muzikaal brengt AVROTROS mensen uit alle lagen van de samenleving samen, of ze nu langs de grachten staan voor het Prinsengrachtconcert, of op een plein tijdens het Muziekfeest op het Plein.